با تو که نجوا می کنم ترس و رنجم آرام می گیرد

آرزوی من! بالاترین خواهشم !

مرا جدا کن از گناهی که نمی گذارد مطیع تو باشم .

به من رحم کن در آن لحظه که توجیه و عذر و بهانه کمکم نمی کند .

در ان لحظه که زبانم در جواب تو لال می ماند

و عقلم رو به روی سؤالت ، درمانده و مضطرب می لرزد

امید بزرگ !

در لحظه اوج فقر مرا پس نزن .

به یادت دلم زنده است

وَ بِذِکرِکَ عاشَ قَلبی

برداشتی از فراز های دعای ابو حمزه ثمالی